мітэ́нка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
мітэ́нка |
мітэ́нкі |
| Р. |
мітэ́нкі |
мітэ́нак |
| Д. |
мітэ́нцы |
мітэ́нкам |
| В. |
мітэ́нку |
мітэ́нкі |
| Т. |
мітэ́нкай
мітэ́нкаю |
мітэ́нкамі |
| М. |
мітэ́нцы |
мітэ́нках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
мітэ́нка ж., см. пульсэ́тка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мітэ́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Жаночая пальчатка без пальцаў.
[Фр. mitaine — пальчатка.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Мітэнка ’жаночая пальчатка без пальцаў’ (ТСБМ), рус. митенка ’скураная пальчатка’. З франц. mitaine ’тс’ (праз польск. mitenka), якое з нар.-лац. *medietāna ’раздзеленая пасярэдзіне’ (Фасмер, 2, 629).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)