мітэ́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. мітэ́нка мітэ́нкі
Р. мітэ́нкі мітэ́нак
Д. мітэ́нцы мітэ́нкам
В. мітэ́нку мітэ́нкі
Т. мітэ́нкай
мітэ́нкаю		 мітэ́нкамі
М. мітэ́нцы мітэ́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мітэ́нка ж., см. пульсэ́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мітэ́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жаночая пальчатка без пальцаў.

[Фр. mitaine — пальчатка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мітэ́нка

(польск. mitenka, ад фр. mitaine)

уст. жаночая пальчатка без пальцаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Мітэнка ’жаночая пальчатка без пальцаў’ (ТСБМ), рус. митенка ’скураная пальчатка’. З франц. mitaine ’тс’ (праз польск. mitenka), якое з нар.-лац. *medietāna ’раздзеленая пасярэдзіне’ (Фасмер, 2, 629).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

mitten

[ˈmɪtən]

n.

1) рукаві́ца f.

2) мітэ́нка f. (да́мская до́ўгая пальча́тка бяз па́льцаў)

to give the mitten to — даць адмо́ву, адмо́віць (пры сва́таньні); informal даць гарбуза́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)