мітуслі́ва

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
мітуслі́ва мітуслі́вей -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мітуслі́ва нареч.

1. суетли́во;

2. сумато́шно, сумато́шливо;

3. хлопотли́во;

1-3 см. мітуслі́вы 1-3

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

суетли́во нареч. мітуслі́ва;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сумато́шно нареч., разг. мітуслі́ва;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зашавялі́цца, -вялю́ся, -ве́лішся, -ве́ліцца; зак.

1. Пачаць шавяліцца, прыйсці ў рух.

Лісце на дрэвах зашавялілася.

2. Пачаць мітусліва рухацца.

У кучы гною зашавяліліся жукі.

3. Праявіць актыўнасць.

Народ зашавяліўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

го́йсаць, -аю, -аеш, -ае і гайса́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак. (разм.).

Хутка і мітусліва рухацца, перамяшчацца; бегаць, раз’язджаць у пошуках каго-, чаго-н.

Г. па магазінах.

|| наз. го́йсанне, -я, н. і гайса́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хлопотли́во нареч.

1. клапатлі́ва;

2. клапатлі́ва, мітуслі́ва; заклапо́чана; см. хлопотли́вый;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лэ́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Разм. Лапаць, мацаць. [Платон] выпрастаўся і мітусліва пачаў лэпаць сябе па кішэнях, намацваючы цвікі. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кішэ́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -шы́ць, незак.

1. Мітусліва рухацца ў розных напрамках (пра вялікую колькасць каго-н.).

Мільёны пчол кішаць на канюшыне.

2. кім. Быць перапоўненым мноствам жывых рухавых істот.

Базарная плошча кішэла народам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пацю́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм.

1. што. Цюкаючы, папсаваць.

2. Цюкаць некаторы час. Арцём неяк мітусліва пацюкаў сякерай і хуценька адказаў. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)