пацю́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм.
1. што. Цюкаючы, папсаваць.
2. Цюкаць некаторы час. Арцём неяк мітусліва пацюкаў сякерай і хуценька адказаў. Ракітны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)