Мі́рнае

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
н.
Н. Мі́рнае
Р. Мі́рнага
Д. Мі́рнаму
В. Мі́рнае
Т. Мі́рным
М. Мі́рным

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мі́рны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мі́рны мі́рная мі́рнае мі́рныя
Р. мі́рнага мі́рнай
мі́рнае		 мі́рнага мі́рных
Д. мі́рнаму мі́рнай мі́рнаму мі́рным
В. мі́рны (неадуш.)
мі́рнага (адуш.)		 мі́рную мі́рнае мі́рныя (неадуш.)
мі́рных (адуш.)
Т. мі́рным мі́рнай
мі́рнаю		 мі́рным мі́рнымі
М. мі́рным мі́рнай мі́рным мі́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мі́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мі́рны мі́рная мі́рнае мі́рныя
Р. мі́рнага мі́рнай
мі́рнае		 мі́рнага мі́рных
Д. мі́рнаму мі́рнай мі́рнаму мі́рным
В. мі́рны (неадуш.)
мі́рнага (адуш.)		 мі́рную мі́рнае мі́рныя (неадуш.)
мі́рных (адуш.)
Т. мі́рным мі́рнай
мі́рнаю		 мі́рным мі́рнымі
М. мі́рным мі́рнай мі́рным мі́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сосуществова́ние суіснава́нне, -ння ср.;

ми́рное сосуществова́ние мі́рнае суіснава́нне;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

міравы́¹, -а́я, -о́е.

1. Звязаны з устанаўленнем мірных адносін паміж спрэчнымі бакамі.

М. суд (дарэвалюцыйны суд, дзе разбіралі дробныя грамадзянскія і крымінальныя справы).

2. у знач. наз. мірава́я, -о́й, ж. Мірнае вырашэнне спрэчкі без суда.

Пайсці на міравую.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэмабіліза́цыя, -і, ж.

1. Перавод арміі і звязаных з ёю галін народнай гаспадаркі з ваеннага становішча на мірнае.

Д. арміі.

Д. прамысловасці.

2. Звальненне з ваеннай службы ў запас.

Д. радавога і афіцэрскага складу.

3. перан. Аслабленне актыўнасці, гатоўнасці да выканання якіх-н. задач.

|| прым. дэмабілізацы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фабія́нства, ‑а, н.

Рэфармісцкі буржуазны рух канца 19 ст. у Англіі, які адмаўляў класавую барацьбу і прапаведаваў мірнае, паступовае пераўтварэнне буржуазнага грамадства ў сацыялістычнае шляхам рэформ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́дсвіст, ‑у, М ‑сце, м.

Свіст, які суправаджае танец, спеў, ігру і пад. Ліха рэзаў гармонік, екатаў бубен, з подсвістам, з прыпеўкамі таптала .. пыл развясёлае войска. М. Стральцоў. З ложка чулася адно мірнае, з тонкім .. подсвістам храпенне. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэмабіліза́цыя, ‑і, ж.

1. Перавод узброеных сіл і народнай гаспадаркі з ваеннага становішча на мірнае. Дэмабілізацыя арміі і флоту. Дэмабілізацыя прамысловасці.

2. Звальненне з вайсковай службы асабовага саставу пасля заканчэння вайны або тэрміну абавязковай службы. Дэмабілізацыя радавога і афіцэрскага саставу.

3. перан. Аслабленне актыўнасці, гатоўнасці да выканання якіх‑н. задач.

[Фр. démobilisation.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суіснава́нне, ‑я, н.

Адначасовае ці сумеснае існаванне каго‑, чаго‑н. Характэрнай рысай станаўлення навукова-публіцыстычнага стылю беларускай літаратурнай мовы з’яўляецца шырокае суіснаванне ў гэтай сферы дзвюх літаратурных моў — беларускай і рускай. Гіст. бел. літ. мовы.

•••

Мірнае суіснаванне — важнейшы прынцып ленінскай знешняй палітыкі, які ляжыць у аснове адносін паміж дзяржавамі з розным грамадскім ладам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)