мі́німум, -у, м.
1. Найменшая колькасць, найменшая велічыня ў шэрагу дадзеных; проціл. максімум.
Скараціць выдаткі да мінімуму.
2. Сукупнасць ведаў, навучальных прадметаў, абавязковых для спецыяліста, а таксама экзамены па гэтых прадметах.
Кандыдацкі м.
М. па агратэхніцы.
3. у знач. прысл. Сама менш (пры словах, якія абазначаюць колькасць).
Каштуе м. пяцьсот рублёў.
4. у знач. прым., нязм. (ужыв. пасля азначаемага слова). Тое, што і мінімальны.
Праграма-м.
○
Пражытачны мінімум — найменшая колькасць сродкаў, якая неабходна для існавання.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
мі́німум
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
мі́німум |
| Р. |
мі́німуму |
| Д. |
мі́німуму |
| В. |
мі́німум |
| Т. |
мі́німумам |
| М. |
мі́німуме |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
мі́німум
1. сущ. -муму м. ми́нимум;
тэхні́чны м. — техни́ческий ми́нимум;
агранамі́чны м. — агрономи́ческий ми́нимум;
пражы́тачны м. — прожи́точный ми́нимум;
2. нареч. ми́нимум;
м. два дні — ми́нимум два дня;
3. прил., нескл. ми́нимум
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мі́німум,
1. ‑у, м. Найменшая колькасць. [Зыбін:] — Шлях наш правільны, я ўпэўнен. Трэба прастоі станкоў скараціць да мінімуму. Мележ.
2. ‑у, м. Сукупнасць ведаў або мерапрыемстваў, неабходных у якой‑н. галіне. Кандыдацкі мінімум. Тэхнічны мінімум.
3. у знач. прысл. Сама менш; мінімальна. Як мінімум, трэба было разведаць, ці сапраўды фон Крубер спыніўся ў Сінілаве. Шахавец.
4. у знач. нязм. прым. (ужываецца пасля азначаемага слова). Тое, што і мінімальны. Праграма-мінімум.
•••
Пражытачны мінімум — мінімальныя сродкі, неабходныя для існавання.
[Лац. minimum.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Мі́німум ’найменшая колькасць, сама менш, мінімальна’, ’сукупнасць ведаў або мерапрыемстваў, неабходных у якой-небудзь галіне’ (ТСБМ). Праз польск. ці рус. мову з лац. minimum ’вельмі мала’, ’зусім не’, ’менш за ўсё’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
мі́німум-арэа́л
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
мі́німум-арэа́л |
мі́німум-арэа́лы |
| Р. |
мі́німум-арэа́ла |
мі́німум-арэа́лаў |
| Д. |
мі́німум-арэа́лу |
мі́німум-арэа́лам |
| В. |
мі́німум-арэа́л |
мі́німум-арэа́лы |
| Т. |
мі́німум-арэа́лам |
мі́німум-арэа́ламі |
| М. |
мі́німум-арэа́ле |
мі́німум-арэа́лах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прагра́ма-мі́німум
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
прагра́ма-мі́німум |
| Р. |
прагра́мы-мі́німум |
| Д. |
прагра́ме-мі́німум |
| В. |
прагра́му-мі́німум |
| Т. |
прагра́май-мі́німум
прагра́маю-мі́німум |
| М. |
прагра́ме-мі́німум |
Крыніцы:
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пражы́тачны, -ая, -ае.
Неабходны для таго, каб пражыць, праіснаваць.
П. мінімум.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ми́нимум
1. сущ. мі́німум, -му м.;
техни́ческий ми́нимум тэхні́чны мі́німум;
прожи́точный ми́нимум пражы́тачны мі́німум;
ми́нимум затра́т мі́німум затра́т;
2. нареч. мі́німум;
ми́нимум два дня мі́німум два дні;
3. прил. мі́німум неизм.;
програ́мма-ми́нимум прагра́ма-мі́німум.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пражы́тачны, ‑ая, ‑ае.
Неабходны для таго, каб пражыць, праіснаваць.
•••
Пражытачны мінімум гл. мінімум.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)