мініме́тр
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
мініме́тр |
мініме́тры |
| Р. |
мініме́тра |
мініме́траў |
| Д. |
мініме́тру |
мініме́трам |
| В. |
мініме́тр |
мініме́тры |
| Т. |
мініме́трам |
мініме́трамі |
| М. |
мініме́тры |
мініме́трах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
мініме́тр м., спец. миниме́тр
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мініме́тр, ‑а, м.
Спец. Рычажны стрэлачнік прыбор для вымярэння кантактным метадам лінейных размераў вырабаў з хібнасцю да 1 мікраметра.
[Ад лац. minimus — найменшы і metréō — вымяраю.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
миниме́тр спец. мініме́тр, -ра м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)