мініме́тр

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мініме́тр мініме́тры
Р. мініме́тра мініме́траў
Д. мініме́тру мініме́трам
В. мініме́тр мініме́тры
Т. мініме́трам мініме́трамі
М. мініме́тры мініме́трах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мініме́тр м., спец. миниме́тр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Мініметр 3/196; 7/211

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

мініме́тр, ‑а, м.

Спец. Рычажны стрэлачнік прыбор для вымярэння кантактным метадам лінейных размераў вырабаў з хібнасцю да 1 мікраметра.

[Ад лац. minimus — найменшы і metréō — вымяраю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мініметр

т. 10, с. 386

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

мініме́тр

(ад лац. minimus = найменшы + -метр)

прыбор для вымярэння кантактным метадам лінейных памераў дакладных дэталей.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

миниме́тр спец. мініме́тр, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)