мініма́льны, -ая, -ае.

Самы малы, найменшы ў шэрагу іншых; проціл. максімальны.

Мінімальнае асвятленне.

|| наз. мініма́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мініма́льны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мініма́льны мініма́льная мініма́льнае мініма́льныя
Р. мініма́льнага мініма́льнай
мініма́льнае		 мініма́льнага мініма́льных
Д. мініма́льнаму мініма́льнай мініма́льнаму мініма́льным
В. мініма́льны (неадуш.)
мініма́льнага (адуш.)		 мініма́льную мініма́льнае мініма́льныя (неадуш.)
мініма́льных (адуш.)
Т. мініма́льным мініма́льнай
мініма́льнаю		 мініма́льным мініма́льнымі
М. мініма́льным мініма́льнай мініма́льным мініма́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мініма́льны минима́льный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мініма́льны, ‑ая, ‑ае.

Самы малы, найменшы; проціл. максімальны. Сцэна — школьны ганак. Каб мець мінімальнае асвятленне, на перакладзіне павесілі ліхтар «лятучая мыш». Навуменка. Кожная расліна мае ў сабе мінімальныя дозы нейкіх металаў. Дубоўка.

[Ням. minimal, ад лац. minimus — найменшы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

максіма́льна-мініма́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. максіма́льна-мініма́льны максіма́льна-мініма́льная максіма́льна-мініма́льнае максіма́льна-мініма́льныя
Р. максіма́льна-мініма́льнага максіма́льна-мініма́льнай
максіма́льна-мініма́льнае		 максіма́льна-мініма́льнага максіма́льна-мініма́льных
Д. максіма́льна-мініма́льнаму максіма́льна-мініма́льнай максіма́льна-мініма́льнаму максіма́льна-мініма́льным
В. максіма́льна-мініма́льны (неадуш.)
максіма́льна-мініма́льнага (адуш.)		 максіма́льна-мініма́льную максіма́льна-мініма́льнае максіма́льна-мініма́льныя (неадуш.)
максіма́льна-мініма́льных (адуш.)
Т. максіма́льна-мініма́льным максіма́льна-мініма́льнай
максіма́льна-мініма́льнаю		 максіма́льна-мініма́льным максіма́льна-мініма́льнымі
М. максіма́льна-мініма́льным максіма́льна-мініма́льнай максіма́льна-мініма́льным максіма́льна-мініма́льных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

минима́льный мініма́льны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

максіма́льны, -ая, -ае.

Самы большы сярод іншых, найбольшы; проціл. мінімальны.

Максімальная хуткасць.

|| наз. максіма́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

максіма́льны, ‑ая, ‑ае.

Самы большы сярод іншых, найбольшы; проціл. мінімальны. Максімальная колькасць. Максімальная глыбіня. Максімальнае напружанне. □ [Лётчык] пайшоў на поўдзень па простай лініі на максімальнай хуткасці. Алешка.

[Ад лац. maximus — найбольшы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мі́німум, -у, м.

1. Найменшая колькасць, найменшая велічыня ў шэрагу дадзеных; проціл. максімум.

Скараціць выдаткі да мінімуму.

2. Сукупнасць ведаў, навучальных прадметаў, абавязковых для спецыяліста, а таксама экзамены па гэтых прадметах.

Кандыдацкі м.

М. па агратэхніцы.

3. у знач. прысл. Сама менш (пры словах, якія абазначаюць колькасць).

Каштуе м. пяцьсот рублёў.

4. у знач. прым., нязм. (ужыв. пасля азначаемага слова). Тое, што і мінімальны.

Праграма-м.

○

Пражытачны мінімум — найменшая колькасць сродкаў, якая неабходна для існавання.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мі́німум,

1. ‑у, м. Найменшая колькасць. [Зыбін:] — Шлях наш правільны, я ўпэўнен. Трэба прастоі станкоў скараціць да мінімуму. Мележ.

2. ‑у, м. Сукупнасць ведаў або мерапрыемстваў, неабходных у якой‑н. галіне. Кандыдацкі мінімум. Тэхнічны мінімум.

3. у знач. прысл. Сама менш; мінімальна. Як мінімум, трэба было разведаць, ці сапраўды фон Крубер спыніўся ў Сінілаве. Шахавец.

4. у знач. нязм. прым. (ужываецца пасля азначаемага слова). Тое, што і мінімальны. Праграма-мінімум.

•••

Пражытачны мінімум — мінімальныя сродкі, неабходныя для існавання.

[Лац. minimum.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)