па-мінску

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
па-мінску - -

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Мі́нск

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Мі́нск
Р. Мі́нска
Д. Мі́нску
В. Мі́нск
Т. Мі́нскам
М. Мі́нску

Іншыя варыянты: Ме́нск.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

праспе́кт¹, -а, М -кце, мн. -ы, -аў, м.

Вялікая шырокая і прамая вуліца ў горадзе.

Партызанскі п. у Мінску.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тро́йчы, прысл.

1. Тры разы.

Ён т. быў у Мінску.

2. Утрайне, у тры разы больш (менш).

Прыбытак т. павялічыўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

метрапалітэ́н, ‑а, м.

Гарадская электрычная чыгунка, звычайна падземная. У Мінску будуецца метрапалітэн.

[Фр. métropolitain — які ёсць у сталіцы, ад лац. і грэч. mētropolis — галоўны горад, сталіца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пло́шча, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

1. Частка плоскасці, абмежаваная замкнутай ломанай або крывой лініяй.

П. чатырохвугольніка.

2. Незабудаванае вялікае і роўнае месца (у горадзе, вёсцы), ад якога звычайна разыходзяцца ў розныя бакі вуліцы.

П.

Перамогі ў Мінску.

3. Прастора, памяшканне, прызначаныя для якіх-н. мэт.

П. пад азімыя культуры.

Жылая п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мемуары́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Аўтар мемуараў. Мемуарыст [Ф. Шаблоўскі] дае цікавыя карціны грамадскага і культурнага жыцця ў Мінску ў сярэдзіне мінулага стагоддзя. Мальдзіс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пагро́мшчык, ‑а, м.

Удзельнік або арганізатар пагрому. Фашысцкія пагромшчыкі. □ Я помню тыя дні, што папялішчам сталі: Пагромшчыкі-жаўнеры ў Мінску панавалі. А. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сябрава́цца, ‑руюся, ‑руешся, ‑руецца; незак.

Разм. Тое, што і сябраваць. Сябравацца з Чорным было лёгка. Лужанін. [Антон Ліпчонак] з .. [Грышкам] моцна сябраваўся ў Мінску па працягу трох год. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папрапіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Прапіць усё, многае або ўсіх, многіх. [Грында:] — У Мінску цэлы квартал дамоў у .. [майго бацькі] быў. Ды сніўся.. папрапіваў усе дамы. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)