мі́ленькі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мі́ленькі мі́ленькая мі́ленькае мі́ленькія
Р. мі́ленькага мі́ленькай
мі́ленькае		 мі́ленькага мі́ленькіх
Д. мі́ленькаму мі́ленькай мі́ленькаму мі́ленькім
В. мі́ленькі (неадуш.)
мі́ленькага (адуш.)		 мі́ленькую мі́ленькае мі́ленькія (неадуш.)
мі́ленькіх (адуш.)
Т. мі́ленькім мі́ленькай
мі́ленькаю		 мі́ленькім мі́ленькімі
М. мі́ленькім мі́ленькай мі́ленькім мі́ленькіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мі́ленькі

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. -
Н. мі́ленькі мі́ленькія
Р. мі́ленькага мі́ленькіх
Д. мі́ленькаму мі́ленькім
В. мі́ленькага мі́ленькіх
Т. мі́ленькім мі́ленькімі
М. мі́ленькім мі́ленькіх

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мі́ленькі, -ая, -ае.

1. Прыемны на выгляд, прыгожы.

Міленькае дзіця.

2. Блізкі сэрцу, дарагі, каханы.

М. дружок.

3. у знач. наз. мі́ленькі, -ага, м., мі́ленькая, -ай, ж. Каханы чалавек.

4. Ужыв. як ласкавы або фамільярны зварот.

Прынясі дроўцаў, м.

◊

Як міленькі (разм.) — без пярэчанняў, абавязкова.

Будзе працаваць як м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мі́ленькі

1. прил. ми́ленький, дорого́й; люби́мый;

м. дружо́к — ми́ленький (дорого́й) дружо́к;

2. прил. (приятный на вид) ми́ленький;

3. прил. (при ласковом обращении) ми́ленький;

4. в знач. сущ., разг. ми́ленький;

◊ як м. — как ми́ленький

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мі́ленькі, ‑ая, ‑ае.

1. Прыемны на выгляд, прыгожанькі. Міленькая дзяўчынка. Міленькае дзіця.

2. Дарагі, любімы. Толькі міленькае імя назавуць — Белы тварык разгараецца. Багдановіч. // у знач. наз. мі́ленькі, ‑ага, м., мі́ленькая, ‑ай, ж. Любы, каханы чалавек.

3. Ласкавы або фамільярны зварот. [Вольга Віктараўна:] — Міленькі, Андрэй Пятровіч, навучыце ж мяне, як жа размеркаваць работу так, каб можна было добра весці яе? Колас. [Блазан:] — Што б то вы хацелі, людцы мае міленькія? Барашка.

•••

Як міленькі — без пярэчанняў, адгаворак; абавязкова. — Шчасце тваё, што ты з партызанаў, — сказаў .. [Яшу] дырэктар, — ды я цябе паважаю. А то пайшоў бы ты ў мяне дровы калоць як міленькі. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ми́ленький разг. мі́ленькі;

◊

пое́дет как ми́ленький пае́дзе як мі́ленькі;

как ми́ленький попа́лся як мі́ленькі папа́ўся;

ми́ленькое де́ло до́брая спра́ва, нічо́га сабе́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

милёнок прост. мі́ленькі, -кага м., мілёнак, -нка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ду́шка м. и ж., прост., ласк. мі́ленькі, -кага м., мі́ленькая, -кай ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гаспада́рніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гаспадарніка, належыць яму. Гаспадарніцкая дзейнасць. □ Таварыш Міленькі згроб сваёй вопытнай рукою ўсю раскошу ў гаспадарніцкі вынослівы партфель. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

азвярэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; зак.

Страціць чалавечыя якасці; зрабіцца шалёным, раз’юшаным; набыць звярынае аблічча; звар’яцець. [Паніч:] Ты, мой міленькі, азвярэў і не помніш сам, што кажаш. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)