Мікі́та

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. Мікі́та Мікі́ты
Р. Мікі́ты Мікі́таў
Д. Мікі́ту Мікі́там
В. Мікі́ту Мікі́таў
Т. Мікі́там Мікі́тамі
М. Мікі́це Мікі́тах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вадэві́ль, ‑я, м.

Жартоўная п’еса, у якой дыялогі чаргуюцца з песнямі. Чарот напісаў для тэатра вясёлыя народныя вадэвілі: «Мікітаў лапаць», «Сварыліся ды пажаніліся», «Слуцкая варона». Рамановіч.

[Фр. vaudeville.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)