Міку́лічы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| Міку́лічы | |
Міку́лічаў |
|
| Міку́лічам | |
| Міку́лічы | |
| Міку́лічамі | |
| Міку́лічах |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Міку́лічы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| Міку́лічы | |
Міку́лічаў |
|
| Міку́лічам | |
| Міку́лічы | |
| Міку́лічамі | |
| Міку́лічах |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
супо́льна,
Сумесна, разам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фальцэ́тны, ‑ая, ‑ае.
Які з’яўляецца фальцэтам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фартэпія́на,
Клавішны струнны музычны інструмент (раяль і піяніна).
[Іт. fortepiano.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гаро́хаўка, ‑і,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дэманстра́нт, ‑а,
Удзельнік дэманстрацыі (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
налюбава́ць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пажа́рнік, ‑а,
Работнік пажарнай каманды.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заваява́льнік, ‑а,
Тое, што і заваёўнік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
занудзе́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)