занудзе́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
Разм. Тое, што і занудзіцца. Без пэўных заняткаў было нудна, Толя занудзеў і нават паблажэў. Мікуліч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)