мікрафо́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мікрафо́н мікрафо́ны
Р. мікрафо́на мікрафо́наў
Д. мікрафо́ну мікрафо́нам
В. мікрафо́н мікрафо́ны
Т. мікрафо́нам мікрафо́намі
М. мікрафо́не мікрафо́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мікрафо́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Прыбор, які пераўтварае гукавыя ваганні ў электрычныя для ўзмацнення гучання.

Электрадынамічны м.

|| прым. мікрафо́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мікрафо́н м. микрофо́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мікрафо́н, ‑а, м.

Прыбор, які ператварае гукавыя ваганні ў электрычныя і служыць для перадачы гукаў на вялікія адлегласці або для ўзмацнення іх. Падлетак-радыётэхнік .. устанаўліваў у драматычным тэатры мікрафоны для трансляцыі спектакля. Лужанін.

[Ад грэч. mikrós — маленькі і phonē — гук.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

микрофо́н мікрафо́н, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ларынгафо́н, ‑а, м.

Спецыяльны мікрафон, які прыкладваецца да гартані (частка перагаворнага ўстройства, якое выкарыстоўваецца ва ўмовах вялікага шуму).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

...фон, ‑а, м.

Другая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на іх адносіны да гуку, голасу, напрыклад: мікрафон, магнітафон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мі́кра — у шматлікіх назвах з навукі і тэхнікі: мікраскоп, мікраметр, мікракосм, мікрафон і інш., запазычаных у савецкі перыяд у асноўным з зах.-еўр. моў праз рус. мову (Крукоўскі, Уплыў, 83) са ст.-грэч. μικρός ’малы’. Пасрэдніцай магла быць і польск. мова.

Мі́кра ’дробнарыбіца’ (дзятл., Сцяшк. Сл.). З новагрэч. μικρός ’малы, дробны’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)