міка́да

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. міка́да міка́да
Р. міка́да міка́да
Д. міка́да міка́да
В. міка́да міка́да
Т. міка́да міка́да
М. міка́да міка́да

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

міка́да нескл., м. мика́до

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

міка́да, нескл., м.

Тытул японскага імператара. // Асоба, якая носіць гэты тытул.

[Яп. mikado.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мика́до міка́да нескл., м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)