міка́да

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. міка́да міка́да
Р. міка́да міка́да
Д. міка́да міка́да
В. міка́да міка́да
Т. міка́да міка́да
М. міка́да міка́да

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

міка́да нескл., м. мика́до

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

міка́да, нескл., м.

Тытул японскага імператара. // Асоба, якая носіць гэты тытул.

[Яп. mikado.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мікада

т. 10, с. 349

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

міка́да м гіст Mikádo m -s, -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

міка́да

(рус. мікадо, ад яп. mi kado = высокая брама)

гіст. тытул японскага імператара.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

мика́до міка́да нескл., м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Mikádo I

I

m -s, -s міка́да, япо́нскі імпера́тар

II

n -s, -s міка́да (гульня)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)