Verbum

анлайнавы слоўнік

мігну́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мігну́ць сов. и однокр.

1. (глазами) мигну́ть, моргну́ть;

2. мелькну́ть, мигну́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мігну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

Аднакр. да мігаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. Хутка паднімаць і апускаць павекі.

М. вачамі.

2. Падаваць знак рухам павек.

М. сябру.

3. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), перан. Свяціцца слабым, няроўным святлом.

Зорка мігае.

4. перан. Хутка праносіцца перад вачамі, мільгаць.

Мігаюць машыны.

|| аднакр. мігну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

|| наз. міга́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мигну́ть сов., однокр.

1. мігну́ць, маргну́ць, мо́ргнуць;

2. (о звёздах, пламени) мігну́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паміга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Мігаць некаторы час; мігнуць некалькі разоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змігну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

Тое, што і мігнуць. І вокам не змігне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мелькну́ть сов., однокр.

1. мільгану́ць;

2. блі́снуць; мігну́ць; см. мелька́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)