мёрзнуть несов. ме́рзнуць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кале́ць несов. мёрзнуть, зя́бнуть, дро́гнуть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зале́ць несов., обл. мёрзнуть, зя́бнуть, стыть, дро́гнуть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ме́рзнуць несов.
1. мёрзнуть, замерза́ть; зя́бнуть;
ру́кі м. — ру́ки мёрзнут (зя́бнут, замерза́ют);
2. (гибнуть от холода) замерза́ть; (о растениях — ещё) мёрзнуть, вымерза́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дубе́ць несов.
1. мёрзнуть, зя́бнуть, кочене́ть;
2. тверде́ть, затвердева́ть; (о трупе) кочене́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
коле́ть несов.
1. (мёрзнуть) обл. кале́ць, дубе́ць, карчане́ць;
2. (о животных) прост. здыха́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
студи́ться
1. (охлаждаться) разг. ахало́джвацца, асту́джвацца;
2. (мёрзнуть) прост. зя́бнуць, ме́рзнуць;
3. страд. студзі́цца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ме́рзнуць ’адчуваць холад’, ’гінуць ад марозу’, ’рабіцца халодным, дубець’ (ТСБМ, Яруш., ТС, Сл. ПЗБ), мёрзлы ’зацвярдзелы, сапсаваны ад марозу’, ’вельмі халодны’ (ТСБМ). Укр. ме́рзнути, рус. мёрзнуть, ст.-рус. мьрзнути, польск. marznąć, каш. mʼařǫc, н.-луж. marznus, в.-луж. mjerznyc, чэш. mrznout, славац. mrznuť, славен. mŕzniti, серб.-харв. мр̏знути, макед. мрзне, балг. мръзна, ст.-слав. мръзнѫти. Прасл. mьrznǫti, якое з’яўляецца інхаатывам ад mьrzěti: ст.-бел. меръзки(й), меръзокъ (спачатку) ’халодны’, потым ’гадкі, агідны, брыдкі, непрыстойны’ (Булахаў, Гіст., 130–131), рус. мерзкий, серб.-харв. мр̏зак, чэш., славац. mrzký, mrziti і г. д., аснова якога з’яўляецца другой ступенню кораня morz‑ (гл. мароз). Зычны ‑z‑ у ёй узыходзіць да і.-е. *‑g̑‑ у аснове *merg̑‑, параўн. ірл. meirc ’згорнуты ў складкі’, с.-в.-ням. murc > новав.-ням. morsch ’гнілы, стары, трухлявы, паморхлы’ (Скок, 2, 472–3). Аб прагерм. marzjan — пранікненні з прасл. mьrzěti, morziti гл. Мартынаў (Лекс. взаим., 218–220). Гл. таксама мерзці.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)