мяце́жніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. мяце́жніца мяце́жніцы
Р. мяце́жніцы мяце́жніц
Д. мяце́жніцы мяце́жніцам
В. мяце́жніцу мяце́жніц
Т. мяце́жніцай
мяце́жніцаю		 мяце́жніцамі
М. мяце́жніцы мяце́жніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мяце́жніца ж. мяте́жница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мяце́жніца, ‑ы, ж.

Жан. да мяцежнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мяце́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Удзельнік мяцяжу.

|| ж. мяце́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. мяце́жніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мяте́жница мяце́жніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)