◎ Мядзвёдак ’рама, у якую ўстаўляецца верацяно з ніткамі, каб звіваць іх на клубок’ (Шат.), мядзведка ’рубанак з дзвюма ручкамі’ (браг., Мат. Гом.), лоеў. мядзведка ’рычаг, якім паварочваецца шацёр ветрака’ (ЛАПП). Да мядзведзь (гл.). Названы паводле падабенства з лапамі мядзведзя. Аналагічна баран ’рубанак з дзвюма ручкамі’, каза 19, казан (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мядзвё́дкі
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Мядзвё́дкі |
| Р. |
Мядзвё́дак
Мядзвё́дкаў |
| Д. |
Мядзвё́дкам |
| В. |
Мядзвё́дкі |
| Т. |
Мядзвё́дкамі |
| М. |
Мядзвё́дках |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)