мэ́рыя, -і, мн. -і, -рый, ж.

Муніцыпальнае ўпраўленне, а таксама будынак, дзе знаходзіцца гэта ўпраўленне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мэ́рыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. мэ́рыя мэ́рыі
Р. мэ́рыі мэ́рый
Д. мэ́рыі мэ́рыям
В. мэ́рыю мэ́рыі
Т. мэ́рыяй
мэ́рыяю		 мэ́рыямі
М. мэ́рыі мэ́рыях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мэ́рыя ж. мэ́рия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мэ́рыя, ‑і, ж.

Муніцыпальнае ўпраўленне, а таксама памяшканне, дзе такое ўпраўленне размешчана.

[Фр. mairie.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мэ́рия мэ́рыя, -рыі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)