мэ́рыя, -і, мн. -і, -рый, ж.

Муніцыпальнае ўпраўленне, а таксама будынак, дзе знаходзіцца гэта ўпраўленне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мэ́рыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. мэ́рыя мэ́рыі
Р. мэ́рыі мэ́рый
Д. мэ́рыі мэ́рыям
В. мэ́рыю мэ́рыі
Т. мэ́рыяй
мэ́рыяю		 мэ́рыямі
М. мэ́рыі мэ́рыях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мэ́рыя ж. мэ́рия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мэ́рыя, ‑і, ж.

Муніцыпальнае ўпраўленне, а таксама памяшканне, дзе такое ўпраўленне размешчана.

[Фр. mairie.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мэ́рыя ж Stádtverwaltung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мэ́рыя

(фр. mairie)

муніцыпальнае ўпраўленне, а таксама будынак, дзе яно размешчана.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

мэ́рыя

(фр. mairie, ад лац. major = старшы)

орган гарадской выканаўчай улады, а таксама будынак, дзе ён размешчаны.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

мэ́рия мэ́рыя, -рыі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Stádtamt

n -s, -ämter муніцыпалітэ́т, мэ́рыя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

merostwo

н.

1. пасада мэра;

2. мэрыя;

3. мэр з жонкай

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)