мы́йніца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. мы́йніца мы́йніцы
Р. мы́йніцы мы́йніц
Д. мы́йніцы мы́йніцам
В. мы́йніцу мы́йніцы
Т. мы́йніцай
мы́йніцаю		 мы́йніцамі
М. мы́йніцы мы́йніцах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

◎ Мы́йніца 1 ’начынне для мыцця’ (горац., Др.-Падб., Нас.). З польск. myjnica ’таз’. Пазней развілося значэнне ’рукамыйнік’ (Гарэц.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)