мы́йны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
мы́йны |
мы́йная |
мы́йнае |
мы́йныя |
| Р. |
мы́йнага |
мы́йнай
мы́йнае |
мы́йнага |
мы́йных |
| Д. |
мы́йнаму |
мы́йнай |
мы́йнаму |
мы́йным |
| В. |
мы́йны (неадуш.)
мы́йнага (адуш.) |
мы́йную |
мы́йнае |
мы́йныя (неадуш.)
мы́йных (адуш.) |
| Т. |
мы́йным |
мы́йнай
мы́йнаю |
мы́йным |
мы́йнымі |
| М. |
мы́йным |
мы́йнай |
мы́йным |
мы́йных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
мо́ющийся
1. прич. які́ (што) мы́ецца;
2. прил. мы́йны, які́ (што) мы́ецца;
мо́ющиеся обо́и мы́йныя шпале́ры (або́і), шпале́ры (або́і), які́я (што) мы́юць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мо́ющий
1. прич. які́ (што) мы́е;
2. прил., в разн. знач. мы́йны;
со́ли облада́ют мо́ющим сво́йством со́лі ма́юць мы́йную ўласці́васць;
мо́ющие сре́дства сро́дкі для мыцця́ (мы́йныя сро́дкі);
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)