му́фта

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. му́фта му́фты
Р. му́фты му́фт
му́фтаў
Д. му́фце му́фтам
В. му́фту му́фты
Т. му́фтай
му́фтаю		 му́фтамі
М. му́фце му́фтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

му́фта, -ы, ДМ -фце, мн. -ы, муфт і -аў, ж.

1. Прыналежнасць жаночай вопраткі: род адкрытага з двух бакоў цёплага мяшочка з футра для сагравання рук.

2. Прыстасаванне для злучэння цыліндрычных частак машын, механізмаў, стальных канатаў (спец.).

М. счаплення.

|| прым. му́фтавы, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

му́фта ж., в разн. знач. му́фта;

фу́травая м. — мехова́я му́фта;

ды́скавая м. — ди́сковая му́фта

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

му́фта в разн. знач. му́фта, -ты ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

му́фта, ‑ы, ДМ ‑фце, ж.

1. Прыналежнасць жаночай вопраткі, род адкрытага з двух бакоў цёплага мяшочка для сагравання рук. Ідучы, .. [Рыма] не размахвала рукамі, як гэта рабіў.. [Міхась], а ўвесь час трымала іх у муфце. Лупсякоў.

2. Спец. Прыстасаванне, якое служыць для злучэння канцоў труб, валаў, стальных канатаў і пад. Жалезная муфта. Гумавая муфта. Муфта счаплення.

[Ад ням. Muffe.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Му́фта 1 ’адкрыты з двух бакоў цёплы мяшочак для сагравання рук’ (ТСБМ), му́хта ’тс’ (драг., КЭС; Бяльк.). Запазычана з польск. mufta або з рус. му́фта, якія з гал. mouwtje < mouw ’рукаў’ (Мацэнаўэр, LF, 10, 348; Фасмер, 3, 18). Канец слова аформлены паводле кофта.

Му́фта 2 ’прыстасаванне, якое служыць для злучэння канцоў труб, валаў, стальных канатаў’ (ТСБМ). З ням. Muffe ’тс’. Аформлена паводле муфта 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

фрикцио́нный техн. фрыкцы́йны;

фрикцио́нная му́фта фрыкцы́йная му́фта.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

му́фтачка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

1. Памянш.-ласк. да муфта (у 1 знач.).

2. Спец. Тое, што і муфта (у 2 знач.); невялікая муфта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асінхро́нны, ‑ая, ‑ае.

Не адначасова, не аднолькавы. Асінхронная машына. Асінхронная муфта. Асінхронны рухавік.

[Ад грэч. a — не, без і synchronos — адначасовы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

храпавы́, ‑ая, ‑ое.

Спец. Які мае храп ​2, забяспечаны храпам. Храпавая муфта. Храпавое кола.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)