мути́ть несов.

1. (жидкость) муці́ць, каламу́ціць;

мути́ть во́ду муці́ць (каламу́ціць) ваду́;

2. перен. (делать неясным) тума́ніць, за́сціць;

мути́ть ум тума́ніць (за́сціць) ро́зум;

3. (возбуждать) баламу́ціць; (бунтовать) бунтава́ць; (путать) блы́таць; (подстрекать) падбухто́рваць;

мути́ть люде́й баламу́ціць (бунтава́ць, падбухто́рваць) людзе́й;

4. (в голове, в глазах и т. п.) безл. мутне́ць;

5. (тошнить) безл. ну́дзіць;

меня́ мути́т мяне́ ну́дзіць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каламу́ціць несов.

1. (о жидкости) мути́ть;

к. ваду́ — мути́ть во́ду;

2. перен. мути́ть, баламу́тить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

муці́ць несов., в разн. знач. мути́ть;

◊ м. ваду́ — мути́ть во́ду

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ну́дзіць несов., безл. тошни́ть, мути́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закаламу́чваць несов. мути́ть, взму́чивать; баламу́тить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ускаламу́чваць несов. мути́ть, баламу́тить; см. ускаламу́ціць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Аму́т ’вір’ (Касп.) < рус. омут. Апошняе да мутить.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

баламу́ціць несов., разг.

1. (вызывать беспокойство) баламу́тить, будора́жить;

2. мути́ть, баламу́тить;

б. ваду́ — мути́ть (баламу́тить) во́ду;

3. обольща́ть; соблазня́ть; (вызывать беспокойство) волнова́ть, смуща́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

помути́ть сов.

1. (жидкость) пакаламу́ціць, скаламу́ціць, памуці́ць;

2. перен. затума́ніць; см. мути́ть​ 1, 2;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

намути́ть сов.

1. намуці́ць, накаламу́ціць;

2. перен., разг. набаламу́ціць, набунтава́ць, наблы́таць; см. мути́ть​ 1, 3.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)