мутаге́нны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
мутаге́нны |
мутаге́нная |
мутаге́ннае |
мутаге́нныя |
| Р. |
мутаге́ннага |
мутаге́ннай
мутаге́ннае |
мутаге́ннага |
мутаге́нных |
| Д. |
мутаге́ннаму |
мутаге́ннай |
мутаге́ннаму |
мутаге́нным |
| В. |
мутаге́нны (неадуш.)
мутаге́ннага (адуш.) |
мутаге́нную |
мутаге́ннае |
мутаге́нныя (неадуш.)
мутаге́нных (адуш.) |
| Т. |
мутаге́нным |
мутаге́ннай
мутаге́ннаю |
мутаге́нным |
мутаге́ннымі |
| М. |
мутаге́нным |
мутаге́ннай |
мутаге́нным |
мутаге́нных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
мутаге́нны спец. мутаге́нный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мутаге́нны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае адносіны да мутагену, які выклікае мутацыю. Мутагеннае рэчыва. Мутагенная селекцыя.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мутаге́н, -у, м. (спец.).
Агульная назва фізічных, хімічных, біялагічных фактараў, здольных стымуляваць мутацыю (у 1 знач.).
|| прым. мутаге́нны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)