мутаге́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мутаге́нны мутаге́нная мутаге́ннае мутаге́нныя
Р. мутаге́ннага мутаге́ннай
мутаге́ннае		 мутаге́ннага мутаге́нных
Д. мутаге́ннаму мутаге́ннай мутаге́ннаму мутаге́нным
В. мутаге́нны (неадуш.)
мутаге́ннага (адуш.)		 мутаге́нную мутаге́ннае мутаге́нныя (неадуш.)
мутаге́нных (адуш.)
Т. мутаге́нным мутаге́ннай
мутаге́ннаю		 мутаге́нным мутаге́ннымі
М. мутаге́нным мутаге́ннай мутаге́нным мутаге́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мутаге́нны спец. мутаге́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мутаге́нны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да мутагену, які выклікае мутацыю. Мутагеннае рэчыва. Мутагенная селекцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мутаге́н, -у, м. (спец.).

Агульная назва фізічных, хімічных, біялагічных фактараў, здольных стымуляваць мутацыю (у 1 знач.).

|| прым. мутаге́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мутаге́нны

(ад лац. muto = змяняю + -генны)

які мае адносіны да мутагенаў, выклікае мутацыю 1.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мутаге́нный мутаге́нны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

БІЯЛАГІ́ЧНАЕ НАЗАПА́ШВАННЕ,

канцэнтраванне (назапашванне) хім. рэчываў (пестыцыдаў, цяжкіх металаў, радыенуклідаў і інш.) у трафічных ланцугах экасістэмы. Назапашаныя рэчывы могуць выклікаць мутагенны, тэратагенны, канцэрагенны, лятальны і інш. адмоўныя эфекты. Гл. таксама Біялагічнае ўзмацненне.

т. 3, с. 171

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)