муста́нг
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
муста́нг |
муста́нгі |
| Р. |
муста́нга |
муста́нгаў |
| Д. |
муста́нгу |
муста́нгам |
| В. |
муста́нга |
муста́нгаў |
| Т. |
муста́нгам |
муста́нгамі |
| М. |
муста́нгу |
муста́нгах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
муста́нг м., зоол. муста́нг
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
муста́нг муста́нг, -га м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
муста́нг, ‑а, м.
Дзікі конь, які вадзіўся даўней у паўночнаамерыканскіх стэпах.
[Ад ісп. mustango.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)