муста́нг
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
		
	
		
			|  | адз. | мн. | 
	
	
		
			| Н. | муста́нг | муста́нгі | 
		
			| Р. | муста́нга | муста́нгаў | 
		
			| Д. | муста́нгу | муста́нгам | 
		
			| В. | муста́нга | муста́нгаў | 
		
			| Т. | муста́нгам | муста́нгамі | 
		
			| М. | муста́нгу | муста́нгах | 
		
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		nazounik2008,
		piskunou2012,
		sbm2012,
		tsbm1984.
 Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс) 
муста́нг м., зоол. муста́нг
 Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс) 
муста́нг муста́нг, -га м.
 Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс) 
муста́нг, ‑а, м.
Дзікі конь, які вадзіўся даўней у паўночнаамерыканскіх стэпах.
[Ад ісп. mustango.]
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)