муста́нг

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. муста́нг муста́нгі
Р. муста́нга муста́нгаў
Д. муста́нгу муста́нгам
В. муста́нга муста́нгаў
Т. муста́нгам муста́нгамі
М. муста́нгу муста́нгах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

муста́нг м., зоол. муста́нг

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

муста́нг муста́нг, -га м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

муста́нг, ‑а, м.

Дзікі конь, які вадзіўся даўней у паўночнаамерыканскіх стэпах.

[Ад ісп. mustango.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мустанг 7/321

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

мустанг

т. 11, с. 39

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

муста́нг

(англ. mustang, ад ісп. mestengo)

адзічэлы конь, які вадзіўся ў прэрыях Паўн. Амерыкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)