Мурэ́й

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Мурэ́й
Р. Мурэ́я
Д. Мурэ́ю
В. Мурэ́й
Т. Мурэ́ем
М. Мурэ́ю

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

*Мурэй, мурі́й ’дробнае і мяккае сена’ (малар., Нар. лекс.). Да мур 2, му́рава (гл.). Аб суфіксе ‑ей (‑эй) гл. Сцяцко, Афікс. наз., 151.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)