мурлы́ка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. мурлы́ка мурлы́кі
Р. мурлы́кі мурлы́к
Д. мурлы́ку мурлы́кам
В. мурлы́ку мурлы́к
Т. мурлы́кам мурлы́камі
М. мурлы́ку мурлы́ках

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мурлы́ка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. мурлы́ка мурлы́кі
Р. мурлы́кі мурлы́к
Д. мурлы́цы мурлы́кам
В. мурлы́ку мурлы́к
Т. мурлы́кай
мурлы́каю		 мурлы́камі
М. мурлы́цы мурлы́ках

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мурлы́ка разг. мурлы́ка, -кі м. и ж.;

кот-мурлы́ка ко́цік-варко́цік, род. ко́ціка-варко́ціка м.; кот-варкату́н, род. ката́-варкатуна́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мурлы́ка, ‑і, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑лыцы, Т ‑ай (‑аю), ж.

Разм. Ласкавая назва ката, кошкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)