мурані́ца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. мурані́ца мурані́цы
Р. мурані́цы мурані́ц
Д. мурані́цы мурані́цам
В. мурані́цу мурані́цы
Т. мурані́цай
мурані́цаю		 мурані́цамі
М. мурані́цы мурані́цах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Мурані́ца ’цагляны (каменны) дом’ (Шат.). У выніку кантамінацыі мур 1 і камяні́ца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)