му́льча

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. му́льча
Р. му́льчы
Д. му́льчы
В. му́льчу
Т. му́льчай
му́льчаю
М. му́льчы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

му́льча ж., с.-х. му́льча

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

му́льча с.-х. му́льча, -чы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

му́льча, ‑ы, ж.

Спец. Матэрыял для мульчыравання.

[Англ. mulch — прэлая салома.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мульчыроўка ’падкормка дрэў’ (акц., Мат. Гом.). Ад мульчы́раваць ’пакрываць паверхню глебы тарфяной крошкай, перагноем’ (ТСБМ), якое ад му́льча ’перагной, тарфяная крошка, апалае лісце, кампосты’ < англ. mulch ’прэлая салома’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)