му́льча

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. му́льча
Р. му́льчы
Д. му́льчы
В. му́льчу
Т. му́льчай
му́льчаю
М. му́льчы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

му́льча ж., с.-х. му́льча

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

му́льча с.-х. му́льча, -чы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

му́льча, ‑ы, ж.

Спец. Матэрыял для мульчыравання.

[Англ. mulch — прэлая салома.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

му́льча

(англ. mulch = прэлая салома)

матэрыял для мульчыравання (гл. мульчыраваць).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

mulch​1 [mʌltʃ] n. му́льча

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Мульчыроўка ’падкормка дрэў’ (акц., Мат. Гом.). Ад мульчы́раваць ’пакрываць паверхню глебы тарфяной крошкай, перагноем’ (ТСБМ), якое ад му́льча ’перагной, тарфяная крошка, апалае лісце, кампосты’ < англ. mulch ’прэлая салома’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)