му́дрыкі

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. му́дрыкі
Р. му́дрыкаў
Д. му́дрыкам
В. му́дрыкі
Т. му́дрыкамі
М. му́дрыках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

му́дрыкі, ‑аў; адз. няма.

Хітрыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Му́дрыкі ’мудрагельства’ (ТСБМ, Юрч.), ’штукарства’ (глус., Янк. Мат.). Да му́дры 1 (гл.) па ўзору хітрыкі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

му́дрык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. му́дрык му́дрыкі
Р. му́дрыка му́дрыкаў
Д. му́дрыку му́дрыкам
В. му́дрыка му́дрыкаў
Т. му́дрыкам му́дрыкамі
М. му́дрыку му́дрыках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)