мсці́віца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
мсці́віца |
мсці́віцы |
| Р. |
мсці́віцы |
мсці́віц |
| Д. |
мсці́віцы |
мсці́віцам |
| В. |
мсці́віцу |
мсці́віц |
| Т. |
мсці́віцай
мсці́віцаю |
мсці́віцамі |
| М. |
мсці́віцы |
мсці́віцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
мсці́віца ж. мсти́тельница
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мсти́тельница мсці́віца, -цы ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)