мо́ўніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
мо́ўніца |
мо́ўніцы |
| Р. |
мо́ўніцы |
мо́ўніц |
| Д. |
мо́ўніцы |
мо́ўніцам |
| В. |
мо́ўніцу |
мо́ўніц |
| Т. |
мо́ўніцай мо́ўніцаю |
мо́ўніцамі |
| М. |
мо́ўніцы |
мо́ўніцах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
мо́ўніца
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
мо́ўніца |
мо́ўніцы |
| Р. |
мо́ўніцы |
мо́ўніц |
| Д. |
мо́ўніцы |
мо́ўніцам |
| В. |
мо́ўніцу |
мо́ўніцы |
| Т. |
мо́ўніцай мо́ўніцаю |
мо́ўніцамі |
| М. |
мо́ўніцы |
мо́ўніцах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)