морга́ть несов. марга́ць, мо́ргаць, мірга́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

марга́ць несов.

1. морга́ть, мига́ть;

м. вача́мі — морга́ть (мига́ть) глаза́ми;

2. (подавать знак) мига́ть, подми́гивать; морга́ть;

3. перен. мерца́ть, мига́ть, морга́ть;

ля́мпачка ~га́е — ла́мпочка мерца́ет (мига́ет, морга́ет)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лы́паць несов., разг. (глазами) морга́ть;

◊ л. вача́мі — хло́пать глаза́ми

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

міга́ць несов.

1. (глазами) мига́ть, морга́ть;

2. (о свете) мелька́ть, мига́ть, мерца́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

*Мару́глы, мору́глы ’прыжмураны’, мору́жыць ’прыжмурваць’ (ТС). Рус. перм. моро́говатый ’які дрэнна бачыць’, разан. муру́глы ’хмурны (дзень)’, польск. mrugać ’маргаць’, mrugliwy ’які міргае’, чэш. mrholiti, славен. mrgoléti. Да прасл. mъкg‑ati, параўн. рус. моргать і мургать (Фасмер, 2, 652; Брукнер, 346).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

проморга́ть сов.

1. (моргать в течение какого-л. времени) разг. прамарга́ць;

2. перен. (упустить, прозевать), прост. прамарга́ць, праваро́ніць;

проморга́ть удо́бный слу́чай прамарга́ць (праваро́ніць) зру́чны вы́падак.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Марга́ць, моргаць, морга́ць ’міжвольна падымаць і апускаць векі’, ’падморгваць’, ’міргаць, мігцець’, (перан.) ’упускаць зручны момант’ (ТСБМ, ТС; беласт., Сл. ПЗБ), маргаце́ць ’мігацець, ззяць (аб зорках)’ (Сцяшк.), морготі́ты ’дваіцца, мітусіцца ў вачах’ (Клім.), маргану́ць (Яруш.), маргу́нь! ’пра аднаразовае марганне’ (мсцісл., Нар. лекс.), маргу́н, маргу́ха ’хто часта маргае вачыма’, узор у маргухі ’узор, пры разгляданні якога міргаціць у вачах’ (слуц., КЭС). Укр. морга́ти, рус. моргать, польск. mrugać, чэш. mrkati, мар. mrk(ot)ať, в.-луж. měrkotać ’тс’. Роднаснымі да прасл. mъrg‑ati (а пазней mъrk‑) з’яўляюцца літ. mérkti, лат. mirgt ’міргаць, жмурыць’ (Махэк₂, 379), літ. murgai, лат. mùrgi ’трызненне’, літ. mirgė́ti ’мігцець’, mar̃guoti ’тс’, ’пералівацца’, márgas ’стракаты’, лат. mir̂dzêt ’мігацець’ (Фасмер, 2, 652). Няма падстаў лічыць балтызмам палес. морготі́ты (Лаўчутэ, Балтызмы, 48).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)