мокре́ц м.

1. вет. макрэ́ц, род. макраца́ м.;

2. бот. гары́ца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

макрэ́ц, -раца́ м., вет. мокре́ц

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

*Маклі́цы, моклы́ці (мн.) ’хвароба авец’ (Клім.). Параўн. бел. макрэц, укр. мокрець, рус. мокрец, польск. mokrzyca. Да мокнуць (гл.). Утворана ад дзеепрыметніка моклы (< moklъjь < moknǫti).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)