мокнучы - Пошук - Асноўныя

мо́кнучы

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	мо́кнучы	мо́кнучая	мо́кнучае	мо́кнучыя
Р.	мо́кнучага	мо́кнучай мо́кнучае	мо́кнучага	мо́кнучых
Д.	мо́кнучаму	мо́кнучай	мо́кнучаму	мо́кнучым
В.	мо́кнучы мо́кнучага	мо́кнучую	мо́кнучае	мо́кнучыя мо́кнучых
Т.	мо́кнучым	мо́кнучай мо́кнучаю	мо́кнучым	мо́кнучымі
М.	мо́кнучым	мо́кнучай	мо́кнучым	мо́кнучых

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мо́кнучы прил. мо́кнущий;

○ м. ліша́й — мед. мо́кнущий лиша́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мо́кнущий

1. прич. які́ (што) мо́кне;

2. прил. мо́кнучы;

мо́кнущий лиша́й мед. мо́кнучы ліша́й.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мо́кнуць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
	адз.	мн.
1-я ас.	мо́кну	мо́кнем
2-я ас.	мо́кнеш	мо́кнеце
3-я ас.	мо́кне	мо́кнуць
Прошлы час
м.	мо́к	мо́клі
ж.	мо́кла
н.	мо́кла
Загадны лад
2-я ас.	мо́кні	мо́кніце
Дзеепрыслоўе
цяп. час	мо́кнучы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ліша́й (род. лішаю́) м.

1. мед. лиша́й;

2. вет. волче́ц;

○ лускава́ты л. — чешу́йчатый лиша́й;

мо́кнучы л. — мед. мо́кнущий лиша́й;

стрыгу́чы л. — стригу́щий лиша́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Во́гнік ₁ ’хвароба скуры, высыпка на твары (ад прастуды)’ (БРС, Нас., Шат., Касп., Бяльк., Гарэц., Др.-Падб., Бір. Дзярж., КЭС, Жд., 1, Шн., 1, Арх. ГУ; нараўл., Інстр. II, Сцяшк., Мат. Гом., Шатал.). Рус. о́гник, дыял. во́гнік, укр. во́гник ’тс’, польск. ognik ’чырвоны прышчычак, запаленне’, чэш. oheň ’тс’, серб.-харв. ógnjica ’хвароба’, балг., макед. о́гница ’гарачка, ліхаманка’. Да агонь (Махэк₂, 410; Скок, 2, 546). Чэкман (SFPS, 13, 118 і наст.) звязвае таксама з *gniti, *gnojь, *ogniti ’быць у ліхаманкавым стане’. Аб сувязі з агнём гл. таксама Сержп., Пр., 199.

Во́гнік ₂ ’сушаніца лясная, змеявік’ (Гарэц.). Да вогнік ₁, таму што парашком з лісця і кветак расліны прысыпаюць мокнучы лішай (Гарэнні, 43).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Verbum