мні́шка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
мні́шка |
мні́шкі |
| Р. |
мні́шкі |
мні́шак |
| Д. |
мні́шцы |
мні́шкам |
| В. |
мні́шку |
мні́шак |
| Т. |
мні́шкай
мні́шкаю |
мні́шкамі |
| М. |
мні́шцы |
мні́шках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
мні́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.
Уст. Манашка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Мні́шка ’рымска-каталіцкая манахіня’ (Нас.), ’нерашучая асоба’ (капыл., Жыв. сл.). З польск. mniszka ’манахіня’ (Кюнэ, Poln., 77).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)