мнагашлю́бны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
мнагашлю́бны |
мнагашлю́бная |
мнагашлю́бнае |
мнагашлю́бныя |
| Р. |
мнагашлю́бнага |
мнагашлю́бнай
мнагашлю́бнае |
мнагашлю́бнага |
мнагашлю́бных |
| Д. |
мнагашлю́бнаму |
мнагашлю́бнай |
мнагашлю́бнаму |
мнагашлю́бным |
| В. |
мнагашлю́бны (неадуш.)
мнагашлю́бнага (адуш.) |
мнагашлю́бную |
мнагашлю́бнае |
мнагашлю́бныя (неадуш.)
мнагашлю́бных (адуш.) |
| Т. |
мнагашлю́бным |
мнагашлю́бнай
мнагашлю́бнаю |
мнагашлю́бным |
мнагашлю́бнымі |
| М. |
мнагашлю́бным |
мнагашлю́бнай |
мнагашлю́бным |
мнагашлю́бных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
мнагашлю́бны многобра́чный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мнагашлю́бны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да мнагашлюбнасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мнагашлю́бнасць, -і, ж.
Форма афіцыйнага шлюбу, пры якой мужчына можа мець некалькі жонак, а жанчына — некалькі мужоў; палігамія.
|| прым. мнагашлю́бны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
многобра́чный мнагашлю́бны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)