Млы́нка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Млы́нка
Р. Млы́нкі
Д. Млы́нцы
В. Млы́нку
Т. Млы́нкай
Млы́нкаю
М. Млы́нцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Млы́нка ’млён’ (лоеў., Мат. Гом.). Да млын (гл.) — перанос значэння з цэлага на частку.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Млыно́к

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Млыно́к
Р. Млынка́
Д. Млынку́
В. Млыно́к
Т. Млынко́м
М. Млынку́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

млыно́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. млыно́к млынкі́
Р. млынка́ млынко́ў
Д. млынку́ млынка́м
В. млыно́к млынкі́
Т. млынко́м млынка́мі
М. млынку́ млынка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)