Млы́нка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Млы́нка
Р. Млы́нкі
Д. Млы́нцы
В. Млы́нку
Т. Млы́нкай
Млы́нкаю
М. Млы́нцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Млынка (р.) 7/279

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Млы́нка ’млён’ (лоеў., Мат. Гом.). Да млын (гл.) — перанос значэння з цэлага на частку.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Млыно́к

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Млыно́к
Р. Млынка́
Д. Млынку́
В. Млыно́к
Т. Млынко́м
М. Млынку́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

млыно́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. млыно́к млынкі́
Р. млынка́ млынко́ў
Д. млынку́ млынка́м
В. млыно́к млынкі́
Т. млынко́м млынка́мі
М. млынку́ млынка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)