ми́ло нареч., в знач. сказ. мі́ла, лю́ба, хо́раша; (приятно) прые́мна;
ми́ло улыбну́ться мі́ла (прые́мна) усміхну́цца;
э́то ми́ло гэ́та мі́ла.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мі́ла нареч.
1. в знач. сказ. (приятно) ми́ло, лю́бо;
м. глядзе́ць — ми́ло (лю́бо) смотре́ть;
2. (приветливо) ми́ло, любе́зно;
3. (нежно) уми́льно, тро́гательно
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
фа́йна нареч., разг. хорошо́; краси́во; ми́ло; сла́вно
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
лю́ба нареч., безл., в знач. сказ. лю́бо, ми́ло
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Мы́ла 1, му́ло, драг. мэ́ло, бран. мы́лца ’рэчыва з тлушчу і шчолачы, якое ўжываецца для мыцця’, (перан.) ’белая пена ў коней ад поту’ (ТСБМ, Бяльк., КЭС, Сл. ПЗБ, Растарг.), шальч., гродз., драг. ’нясмачныя ежа’ (Сл. ПЗБ). Укр. мило, рус. мыло, польск., н.-, в.-луж. mydło, чэш. mýdlo, славац. mydlo, славен. mílo, серб.-харв. ми̏ло, ц.-слав. мыло. Прасл. mydlo, утворанае ад myti > мыць (гл.). (Міклашыч, 207; Фасмер, 3, 24). Аднак Трубачоў (Этимология–1963, 42) пераканаўча абгрунтоўвае пачатковую прасл. рэканструяваную форму ў выглядзе mūtlo. Сюды ж мыліцца ’намыльвацца’, мыліць ’распускаць мыла ў вадзе’ (ТСБМ, Юрч., Бяльк.).
Мы́ла 2 ’памылка’, мыла зʼесці ’памыліцца, атрымаць адмову’ (Нас.). Можна бачыць тут кантамінацыю польск. myłka ’памылка’, mylać, mylić ’памыліцца’ і бел. мыла ’нясмачная ежа’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)