механі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Паслядоўнік механіцызму.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

механі́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. механі́ст механі́сты
Р. механі́ста механі́стаў
Д. механі́сту механі́стам
В. механі́ста механі́стаў
Т. механі́стам механі́стамі
М. механі́сце механі́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

механі́ст м., филос. механи́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

механі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Паслядоўнік механіцызму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

механи́ст филос. механі́ст, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

механіцы́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Тое, што і механіст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)