меха́ник меха́нік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

инжене́р-меха́ник інжыне́р-меха́нік, род. інжыне́ра-меха́ніка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

капита́н-меха́ник капіта́н-меха́нік, род. капіта́на-меха́ніка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

інжыне́р-меха́нік м. инжене́р-меха́ник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

меха́нік м., в разн. знач. меха́ник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Меха́нік, меха́ник ’спецыяліст па механіцы’ (ТСБМ, Некр.). З польск. mechanik (Кюнэ, Poln., 77), якое з лац. mechanikus ’тс’ < ст.-грэч. μηχανικός ’умелы, вынаходнік’ < μηχανή ’машына’, ’выдумка’, ’хітрасць’, ’асадная машына’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)