метёлка в разн. знач. мяцёлка, -кі ж.;
◊
собра́ть всё под метёлку сабра́ць усё пад мятлу́;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мяцёлка ж.
1. в разн. знач. метёлка;
змахну́ць пыл ~кай — смахну́ть пыль метёлкой;
~кі травы́ — метёлки травы́;
2. бот. метёлка; султа́н м.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бы́льнікавы (из) чернобы́ли, чернобы́льника;
б. пах — за́пах чернобы́ли (чернобы́льника);
б. ве́нік — метёлка из чернобы́ли (чернобы́льника)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Мяцёлка ’мятла’, ’суквецце некаторых раслін’, ’мятліца’ (ТСБМ), ’доўгія валасы на канцы хваста ў каровы’ (шчуч., Сл. ПЗБ), мяцёлачкі ’адросткі пер’я ў птушкі ў час лінькі’ (гродз., Сцяшк. Сл.). Укр. мете́лочки ’смеццевы клапоўнік, венічкі, Lepidium ruderale L.’, міте́лка ’венік’, рус. метёлка ’тс’, ’суквецце раслін’. Усх.-слав. Да мятла́ 1 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)